Internationale Swimming League-ervaring
Toen ik voor het eerst werd opgeroepen voor de International Swim League (ISL), werd ik volledig verrast. Het was half september en ik was van plan me dit semester op school te concentreren.
Maar ik kreeg de kans om lid te worden van het DC Trident-rooster toen ik vijf uur voor de deadline van het rooster een telefoontje kreeg van Cyndi Gallagher, de coach, en Kaitlin Sandeno, de GM. Ik zei meteen ja!
Hoewel ik samen met Olympische gouden medaillewinnaars en wereldrecordhouders op een van de hoogste podia in onze sport meedeed, kwam ik nog steeds weg van de ervaring met lessen die op elke atleet op elk niveau kunnen worden toegepast:
Houd Jezelf Weg
Onze eerste wedstrijd was tegen Team Iron, London Roar en Aqua Centurions. Niemand wist wat te verwachten in de aanloop naar de ontmoeting. Je kon de dag ervoor de opwinding in de lucht voelen en mensen waren zich aan het voorbereiden op het unieke ISL-formaat. Ik maakte me klaar voor mijn eerste 100 IM sinds de zomercompetitie zwemmen!
Voordat ik naar binnen ging om op te warmen, was er een blik op de pysch-sheet gedaan. Bij mijn eerste evenement, de 200 Breast, stond ik naast Ian Finnerty, American-Record Holder en NCAA Champ, en Adam Peaty, een van de beste schoolslagen in de geschiedenis. Dit wordt interessant, dacht ik!
Ik begon mijn pak aan te trekken. Het was ook een beetje kleiner dan ik gewend was. Terwijl ik worstelde om het op te zetten, naderde de klok aan de muur mijn starttijd van 30 minuten 20 minuten 10 minuten.
Ik trok eindelijk mijn pak aan en rende naar het callcenter. Ik zweette en mijn hart bonkte, maar omdat ik zo gefocust was op het aantrekken van mijn pak, vergat ik helemaal zenuwachtig te worden voor het zwemmen.
Ik volgde gewoon de instructies van de ambtenaren in de gereedkamer, stond op het blok en begon! Omdat ik me geen zorgen maakte over mijn race, kon ik zwemmen zonder voorbehoud of angst, en dit hielp me veel beter dan ik anders zou hebben gedaan.
Race Tegen De Besten
Vlak voor de race besloot ik dat ik hoe dan ook mijn best zou doen. Ik was vastbesloten om bij Finnerty en Peaty te blijven.
Bij de eerste 50 waren we allemaal vrij snel, maar ik bleef gewoon racen. Na nog eens 50 zat ik nog steeds bij de leiders. En toen, na nog eens 50, was ik er nog steeds!
Ik eindigde als 3e in de race achter Kirill Prigoda en Peaty.
Ik was extatisch met het resultaat. Het was een mooie start van het seizoen! Na de eerste race voelde ik me veel comfortabeler om tegen zulke ervaren en gevestigde zwemmers te racen, en het gaf me vertrouwen voor de rest van het seizoen.
De Kracht Van Het Team
Een ander aspect van mijn ervaring was een gevoel van verbondenheid met mijn team, de DC Trident.
Kaitlin Sandeno benadrukte het belang van een positieve teamomgeving tijdens onze eerste teamvergadering. Ik was nieuw bij ISL en begreep haar woorden niet, maar ik realiseerde me al snel hoe belangrijk een positieve teamomgeving is.
Iedereen steunde elkaar zo, en hoewel we elkaar pas de week ervoor hadden ontmoet, juichten we voor elkaar alsof we al jaren in hetzelfde team zaten.
We gaven elkaar tips over zwemmen, speelden samen spelletjes en genoten gewoon van het samenzijn.
Ik denk dat dit iets is dat voorheen ontbrak in het professionele zwemmen. Het is moeilijk om van zwemmen een teamsport te maken na de universiteit, wat gemakkelijk kan leiden tot een burn-out.
Nu er echter een team achter je staat, kan een professionele zwemmer altijd iemand hebben die hem ondersteunt, en dit is een geweldig onderdeel van de International Swimming League.
Conclusie
Dit zijn slechts enkele van de belangrijke dingen die ik heb geleerd in Boedapest.
Het was geweldig om andere zwemmers over de hele wereld te ontmoeten.
Ik kijk nu al uit naar het volgende seizoen!
